Monday, December 13, 2010

ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਭਮਰਾ

ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਚਿੜੀਆਂ

ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਚਿੜੀਆਂ

ਚਹਿਕਦੀਆਂ

ਮਹਿਕਦੀਆਂ

ਟਹਿਕਦੀਆਂ

ਨਚਦੀਆਂ

ਟਪਦੀਆਂ

ਫੁਦਕਦੀਆਂ

ਹਵਾ ਵਾਂਗ ਰੁਮਕਦੀਆਂ

ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹਸਦੀਆਂ

ਤੇਂਲ ਦੇ ਤੁਪਕਿਆਂ ਵਾਂਗ

ਸੂਰਜ ਦੇ ਨਿੱਘ ਵਿੱਚ ਲਿਸ਼ਕਦੀਆਂ

ਟਾਹਣੀਓਂ ਟਾਹਣੀ

ਚੀਂ ਚੀਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹੀ ਚੰਗੀਆਂ ਲੱਗਦੀਆਂ

ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸੱਖਣੀ

ਚੁੱਪ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ

ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਗ਼ੈਰ ਧੁੱਪ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ

ਕਦੇ ਇਹ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਇਹ ਝਾਤ ਆਖਦੀਆਂ ਹਨ
ਕਦੇ ਸੂਰਜ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਦਾ
ਬਨੇਰਿਓ ਬਨੇਰੀ

ਟਾਹਣੀਓ ਟਾਹਣੀ
ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਕੁੜੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ

ਬਿਨਾਂ ਪੁੱਛੇ

ਬਿਨਾਂ ਦੱਸੇ

ਲੰਮੀ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ

ਤੇ ਮੁੜ ਨਹੀਂ ਪਰਤਦੀਆਂ

ਅਸਮਾਨ ਦੀ ਨੀਲੀ ਚਾਦਰ ਵਿੱਚ ਗਵਾਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਦੇਸ ਜਾਣ ਲਈ

ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ

ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਕਾਹਲੀਆਂ

ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਚਿੜੀਆਂ

ਰੁਖਾਂ ਤੇ ਟਾਹਣੀਆਂ ਦੇ ਅੰਗ ਸੰਗ

ਪਿਪਲੀ ਦੇ ਪਤਿਆਂ ਉਪਰ ਆਪਣੀਆਂ ਰੀਝਾਂ

ਦੇ ਸਿਰਨਾਵੇਂ ਲਿਖ ਕੇ ਤੀਆਂ ਪਾਉਂਦੀਆਂ

ਅਵੇਂ ਹੀ ਏਧਰ ਓਧਰ ਗਵਾਚ ਜਾਂਦੀਆਂ

ਕਦੇ ਨਾ ਪਰਤਣ ਲਈ

ਕਦੇ ਨਾ ਲੱਭਣ ਲਈ

ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਚਿੜੀਆਂ

ਰੀਝਾਂ ਦੇ ਸਿਰਨਾਵੇਂ।


 


 


 


 

No comments:

Post a Comment